Jak robić dobrze

Różne mamy priorytety w życiu, różne cele stawiamy sobie jako rodzice, ale na pytanie: "Kim chcemy, żeby było nasze dziecko?", większość odpowiada: "Chcę, żeby było dobrym człowiekiem".
No właśnie, jak nauczyć moje dziecko czynić dobro, gdy ja, mama, jestem kulawym tego przykładem.
Staram się więc dużo opowiadać o innych, zwracać uwagę na ich dobre, czasem drobne uczynki. Tak nam wyszło, że wrzesień upłynął nam pod hasłem pomocy innym. A ja starałam się jedynie podobierać do tego edukacyjne elementy.
Czytaliśmy książki o Dobrym Samarytaninie i wciąż moją ulubioną "Good people everywhere"

Nauczyliśmy się piosenki po angielsku o pomaganiu innym, "A helping hand".

Czytaliśmy też Ewangelię wg św. Łukasza, która będzie czytana w najbliższą niedzielę. Tę o bogaczu i Łazarzu. Skupiłam się tylko na 1. części, nie wnikając w kwestię piekła i kary za grzechy (czy w tym wypadku za nieczynienie dobra). Chciałam przekierować uwagę ze złego zachowania Bogacza na coś pozytywnego, na skoncentrowanie się, co mógł zrobić, KOGO powinien zauważyć. Na uważność.
Po sąsiedzku mieszkał głodny, chory, biedny człowiek. Rozmawialiśmy, jak musiał się czuć. Że było mu zimno. Syn zauważył, że nie miał skarpet. Siedział na ziemi. A Bogacz miał coś, czym mógł się podzielić. Nie podkreślałam, że był bogaty, że miał dużo wszystkiego, za dużo. Rozmawialiśmy, że po prostu miał coś, co mógł oddać. 
Zaproponowałam, żebyśmy zrobili coś dobrego dla Łazarza. Zapytałam syna, co mógłby zrobić Bogacz. I tak na kartce powstał wyklejany stół z talerzem rosołu z makaronem, chlebem, masłem i serem ("żeby sobie zrobił kanapkę"), Łazarz został zabrany sprzed drzwi pałacu Bogacza, posadzony za stołem (na krześle!), ubrany (także w skarpetki) i nakarmiony.

Tak wygląda gotowa strona naszej Biblii, którą zabierzemy w niedzielę na Mszę. O pomyśle na ręcznie robioną Biblię dla dzieci można więcej poczytać TUTAJ.