O Jonaszu

Jest coś fascynującego w tej historii. Zawsze znajduje się w wyborze opowieści biblijnych dla dzieci. I bardzo często staje się tą ulubioną. Co jest w historii mężczyzny, który spędził 3 dni w brzuchu wielkiej ryby, by wyjść z niego jako inny człowiek, nie wiem, ale Starszy Brat również upodobał sobie tę postać. A w tym, by słysząc głos Boga, robić dokładnie odwrotnie niż On proponuje, jest coś, co dobrze znam.
Brakuje mi książeczek religijnych, które oddziałyby na tak ważny zmysł dotyku. 

Wzorowałam się na TYM.
Morze, rybę i ster wycięłam z niebieskiego brystolu. Statek z tektury, a żagiel z kawałka lnianego materiału.Chmura to płatek kosmetyczny, a piorun przyklejonym kawałkiem żółtej kartki. Szczękę połączyłam z ciałem ryby za pomocą nitki, tak że może się otwierać i zamykać.

Kolorowe frytki

Szukam przepisów na dania, które moglibyśmy jeść wszyscy, także Młodsza Siostra. Myślę, że to dla niej ważne i miłe, że siedząc przy wspólnym stole, je to, co reszta rodziny. A dla mnie - co też ważne - oszczędność czasu.
Oto propozycja na zdrowe, lekkostrawne i naprawdę smaczne danie dla wszystkich. To nasze drugie śniadanie.

składniki:

duża marchewka

pietruszka

pół selera

burak

3 ziemniaki

przyprawy:  zioła prowansalskie, sól, czosnek granulowany, papryka słodka

Wszystkie warzywa myjemy, obieramy, kroimi w słupki wielkości cienkich frytek. Wrzucamy do garnka z wrzącą wodą na 3 minuty, a następnie osuszamy na ręczniku papierowym w misce lub głębokim talerzu. Wyciągamy ręcznik, polewamy oliwą z oliwek. Wyjmujemy kilka sztuk dla najmłodszego dziecka, a następnie resztę przyprawiamy. Mieszamy porządnie, żeby każda frytka pokryła się oliwą i przyprawami. Wrzucamy wszystko do naczynia żaroodpornego, z brzegu dokładamy warzywa malucha i pieczemy ok. 10 minut.

Porcja dla 8-miesięcznej T.
Do rączki.

Porcja dla prawie trzylatka.

Pan Tralaliński aktywnie słuchany

A my znowu robiliśmy miasto z tektury. Tym razem w innym celu.
Tuwima nie trzeba nikomu przedstawiać. I do jego geniuszu językowego przekonywać. Czytanie go dzieciom sprawia mi wielką przyjemność. Wiele jego wierszy weszło do klasyki dziecięcej literatury, ale dla mnie ulubionym utworem z dzieciństwa jest wierszyk "O panu Tralalińskim". Nie wiem czemu pomijany w książeczkach dla dzieci. A przecież jest genialny dla trzylatków, którzy bawią się słowem, uwielbiają rymy.
Postanowiłam urozmaicić czytanie o obrazki, które dodatkowo pozwolą synowi lepiej zrozumieć tekst. Poza tym dziecko może samodzielnie układać elementy, zgodnie z tym, co słyszy.

Dużo jest teraz pięknie ilustrowanych książek. Niektóre dizajnersko odjechane. Długo szukałam książeczki, która będzie miała proste, jasne ilustracje przedstawiające osoby wystepujące w wierszu. I znalazłam.

 Książka kosztowała 6 zł, więc po przeliczeniu kosztów kolorowego ksero, zdecydowałam się kupić 3 egzemplarze. Z dwóch powycinałam postacie, a trzecia znalazła swoje zaszczytne miejsce na półce z książkami.


Naszkicowałam kontury budynków na tekturze, a Starszy Brat pomagał kolorować budynki. Rozmawialiśmy o  komisariacie, sądzie, szpitalu, szoferze, gazeciarzu, adwokacie, rozszerzając tym samym słownictwo.

Później wybierał kolory patyczków, które przyklejałam do postaci.

Następnie ćwiczył precyzję, wkładając patyczki w nieduże otwory i w końcu uważnie słuchał Tuwima. A nade wszystko dobrze się bawił. Z jakiegoś powodu najbardziej spodobała mu się... kucharka ;)

Inspirowane Montessori: Biedronka

Oto kilka zadań i zabaw, które przygotowałam synowi już jakiś czas temu. Trochę wyjeżdżaliśmy, sporo się działo też tu, w domu, była piękna pogoda, więc dużo czasu spędzaliśmy na placu zabaw, i tak naprawdę nie było kiedy się w to "pobawić".
Pojazdy wciąż są numerem 1, ale skoro jest (jeszcze) czerwiec, chcę wprowadzić trochę tematów wiosennych.

 1) Obrazek z ruchomymi skrzydłami
Wycięliśmy 2 koła z czerwonego papieru. Zgięliśmy na pół. Jedną połowę koła trochę przycięliśmy i syn przykleił na zieloną kartkę. Tak samo zrobiliśmy z drugim kołem. Trochę mu pomogłam, by skrzydełka były obok siebie. Następnie nakleił wycięte przez mnie kółka. Zrobiliśmy też trawę z prostokątnego kawałka papieru, naciętego nożyczkami. Dorysowałam głowę i oprawiłam w ramkę :)

2) Zrobiłam coś na kształt "szorstkich liter" M. Montessori. Do niebieskiego brystolu przykleiłam wyciętą z drobnoziarnistego papieru literę "b". Starszy Brat poznawał kształt litery, dotykając jej palcem zgodnie z tym, jak ją piszemy.

3) Wycięłam 6 liści z papieru i nakleiłam na 3 kartki. Na brystolu namalowałam czarne ciało biedronki i nakleiłam czerwone skrzydełka. Wycięłam. Następnie nakleiłam samoprzylepne rzepy na "brzuchach" owadów i na liściach - po jednym na liść. Wyszła mi świetna pomoc do nauki liczenia.
Kiedy Starszy Brat przyczepiał biedronki na liście, głośno liczyliśmy. Oczywiście, można tak się bawić i bez rzezpów, ale po pierwsze bardzo uatrakcyjniają liczenie, a po drugie, dzięki nim, uzyskujemy efekt trójwymiarowości. Też fajnie :)

4) Dopasowywanka na spostrzegawczość.
Ze starych ćwiczeń wycięłam obrazek przedstawiający krajobraz oraz 3 obrazki: biedronki, motyla i mrówki. Jak widać, obrazek ma na sobie znaki czasu - pierwsze próby pisania ołówkiem poczynione jakiś rok temu, ale to nam zupełnie nie przeszkadza. Zadanie polegało na odnalezieniu na obrazku tych stworzeń.

5) Kolorowanka również ze starych ćwiczeń.

6)Wydrukowałam zdjęcia 4 owadów: biedronkę, konika polnego, motyla i pszczołę. W koszyku położyłam figurki przedstawiające te stworzonka. Zadanie wiadome :)

 

7) No i last but not least hit sezonu - ryż :)
 Najpierw na kartce odrysowałam literki piankowe, tak że utworzyły słowo "biedronka". Literki ukryłam w ryżu. Zadanie  polegało na odszukaniu wszystkich skarbów i ułożeniu ich w odpowiednim miejscu na kartce.

Tęczowe słoiki

Włożyłam do niedużego koszyka różne małe przedmioty znalezione w domu, głównie w pokoju dziecięcym i moim pudle z materiałami plastycznymi. Znalazły się tam nakrętki, piórka, balony, tasiemki, koraliki, pompony, piankowe literki i małe zabawki. Postawiłam przed Starszym Bratem 6 pustych słoików i koszyk. Jego zadaniem było posegregowanie przedmiotów według kolorów.  Niestety nie zrobiłam mu zdjęcia, gdy się bawił, ponieważ w tym czasie karmiłam Młodszą Siostrę.
Na głos powtarzaliśmy kolory i nazywaliśmy przedmioty. Na końcu syn miał świetne ćwiczenie rączek, gdy zakręcał słoiki.

Oto efekt:

Słoiki postawione na parapecie pięknie odbijają światło.

Szarlotkowy krem jaglany z morelą

Bardzo lubiany przez Młodszą Siostrę. Można spokojnie podawać już wcześniej, u nas w wersji bez cynamonu to był jeden z pierwszych deserów.

Oto jak go zrobić:

składniki:

1/3 szklanki ugotowanej kaszy jaglanej

1 suszona morela niesiarkowana moczona przez noc

1/2 jabłka surowego utartego na tarce

szczypta cynamonu

Kaszę najpierw dokładnie płuczę do uzyskania czystej wody (najczęściej zmieniam wodę 3 razy). Następnie sparzam wrzątkiem, odcedzam, wsypuję do garnka i zalewam 2 razy większą ilością wody. Gotuję, a gdy woda praktycznie wsiąknie i na kaszy pojawią się dziurki, wyłączam i odstawiam pod przykryciem.
Morelę najczęściej wrzucam do kubeczka, zalewam wodą i moczę całą noc. Następnego dnia blenduję z kaszą i jabłkiem. Dodaję szczyptę cynamonu. Pycha!

Zupa cukiniowa

Bardzo pożywna zupka, którą ze względu na dodatek kaszy orkiszowej (gluten) lepiej serwować po 8. miesiącu życia dziecka.

Oto jak ją zrobić:

składniki:

1 marchewka

1 pietruszka

1/4 cukinii

natka pietruszki

1/2 żółtka ugotowanego

2 łyżki ugotowanej kaszy jaglanej

łyżeczka kaszki orkiszowej

olej lniany lub oliwa z oliwek

Marchewkę i pietruszkę pokrojone w grube plastry wrzucić do gotującej się wody. Po chwili dodać cukinię (cukinia szybko się ugotuje, więc przygotowany kawałek kroję na połowę lub 3 części i wrzucam do garnka). Po ok. 5 minutach dodaję kaszkę orkiszową. Gdy warzywa będą miękkie, blenduję je z pozostałymi składnikami i dodaję odrobinę oliwy.

Kosze skarbów

...pełne przedmiotów o różnych fakturach, kształtach.
Rozwój zmysłu dotyku w metodzie Montessori stanowi jeden z kluczowych punktów. Wrażliwe opuszki palców są głównym narzędziem poznania świata. Za pomocą dotyku człowiek poznaje przedmiot i uczy się go klasyfikować pod względem danej cechy. Dotyk wywołuje różne doznania, uczy wrażliwości.
Poza zabawkami i przedmiotami codziennego użytku, do których moje dzieci mają  dostęp na co dzień, wkładam córce co pewien czas do koszyków różne przedmioty, żeby stymulować jej zmysły. Oto dwa z nich.

Piłki
Jedna drewniana, inna kauczukowa, ze steropianu, jeszcze inna miękka wypełniona grochem, do masażu z wypustkami, czy tenisowa.
Tosia dotyka, zgniata, rzuca. Ja w tym czasie opisuję je (ta jest miękka, ta jest twarda i zielona) i nazywam to, co robi.

Różności w jednej tonacji kolorystycznej
Dzięki jednej kolorystyce stymulujemy bardziej zmysł dotyku, niż wzroku.
Tym razem w koszyku znalazły się:
 drewaniane jajko, myszka z ogonkiem ze sznurka, tasiemka koronkowa, worek z grochem uszyty przez mnie i lotka z piórami.

Sensoryczna torba skarbów

Zrobiłam 7-miesięcznej córce torbę skarbów, do ściskania, ugniatania, poznawania faktur.
Wykorzystałam:
- żel do włosów- najtańszy, kupiony w Biedronce;
- torbę foliową z zapięciem strunowym (tak to się nazywa?), ale równie dobrze może być każda inna torebka z dość grubej folii (im grubsza, tym lepsza);
- kilka "skarbów" znalezionych w domu, konkretnie w dziecięcym pokoju;
- taśmę przezroczystą do dokładnego sklejenia torby, żeby mieć pewność, że żel nie wydostanie się na zewnątrz;
- nożyczki

Tosia gniotła ją sobie i na podłodze, i  w krzesełku do karmienia. W tym drugim można torbę dodatkowo przykleić do blatu, żeby nie spadała co chwilę.

Na Dzień Dziecka. Dla Trzylatka - miasto z kartonu i pudełek

A starszemu dziecku zrobiłam minimiasteczko z kartonu i pudełek po herbacie i lekach. Jest tu tunel, myjnia, stragan z owocami, warsztat samochodowy, stacja benzynowa i parking.

 

Na miejscach parkingowych narysowałam loga marek samochodowych. Starszy Brat zna wszystkie (na spacerze czasem mnie poprawia, bo notorycznie mylę Hondę z Hyundaiem). Miałam w planie naklejenie takich samych znaczków na resorakach, żeby każde auto miało przypisane miejsce parkingowe (a syn poćwiczył dopasowywanie), ale nie strarczyło mi czasu. Może za jakiś czas, gdy miasteczko w takiej postaci już się troszkę opatrzy, będę wprowadzać jakieś zmiany. Mam już pomysł na m. in. plac zabaw.

Stanowiska do tankowania to przecięte na pół opakowanie po maści. Uchwyty zrobiłam z rączek ludzika LEGO (jakkolwiek makabrycznie to brzmi ;)).

Kostkowi spodobały się bardzo owoce na straganie. Po tym, jak pojeździł autami, wykładał je z "koszyka" z pudełka od zapałek, i liczył po swojemu.

Myjnię zrobiłam z 2 wałków malarskich w najmniejszym rozmiarze nałożonych na pocięte pałeczki do chińszczyzny i kawałka polaru.